Ο Τζουζέπε Φορτουνίνο Φραντσέσκο Βέρντι (ιταλικά:Giuseppe Fortunino Francesco Verdi,

10 Οκτωβρίου 1813 – 27 Ιανουαρίου 1901) ήταν Ιταλός μουσικοσυνθέτης, από τους διασημότερους στο είδος της όπερας. Ανάμεσα στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι όπερες Ριγκολέττο, Ναμπούκο, Τραβιάτα και Αΐντα, μέρη των οποίων ("La donna è mobile", "Va, pensiero", "Libiamo" και θριαμβικό εμβατήριο αντίστοιχα) είναι πασίγνωστα.

• 1 Τα πρώτα χρόνια, η γρήγορη ανέλιξη και η οικογενειακή τραγωδία
• 2 Η επιστροφή
• 3 Η αναγνώριση εκτός Ιταλίας
• 4 Τα τελευταία έργα και το τέλος
• 5 Όπερες

Ο Λουίτζι Κερουμπίνι (Luigi Cherubini, 14 Σεπτεμβρίου 1760 – 15 Μαρτίου 1842) ήταν Ιταλός συνθέτης του Κλασικισμού. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γαλλία, γράφοντας κυρίως όπερες και θρησκευτική μουσική· κατά τον Μπετόβεν, ήταν ο «μεγαλύτερος συνθέτης» της εποχής του.^[13]

• 1 Τα πρώτα του χρόνια
• 2 Η ενηλικίωση και οι πρώτες του όπερες
• 3 Ο «Γάλλος» Κερουμπίνι
• 4 Από την όπερα στη θρησκευτική μουσική
• 5 Ύστερα χρόνια

Ο Ρουτζέρο Λεονκαβάλο (Ruggero Leoncavallo, 23 Απριλίου 1857 - 9 Αυγούστου 1919) ήταν Ιταλός συνθέτης όπερας και λιμπρετίστας. Ο Λεονκαβάλο γεννήθηκε στη Νάπολη και σπούδασε μουσική στο Κονσερβατόριο Σαν Πιέτρο της Μαγιέλα και λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια. Αρχικά ήταν ένθερμος υποστηρικτής της μουσικής του Βάγκνερ, τον οποίο γνώρισε στη Μπολόνια, και τον επηρέασε στα πρώτα του έργα. Ξεκίνησε την καριέρα του ως πιανίστας στην Αίγυπτο και αργότερα δίδαξε φωνητικά και πιάνο στο Παρίσι.

Ο Ντομένικο Γκαετάνο Μαρία Ντονιτσέττι (Domenico Gaetano Maria Donizetti, 29 Νοεμβρίου 1797 – 8 Απριλίου 1848) ήταν Ιταλός συνθέτης της εποχής του Ρομαντισμού. Είναι ευρύτερα γνωστός για το έργο του στην όπερα, που περιλαμβάνει τις όπερες Λουτσία ντι Λάμερμουρ και Το ελιξίριο του έρωτα. Μαζί με τους Βιντσέντσο Μπελλίνι και Τζοακίνο Ροσσίνι θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του μπελ κάντο.

• 1 Βιογραφικά στοιχεία
• 2 Εργογραφία
  • 2.1 Όπερα
    • 2.1.1 1816–1819
    • 2.1.2 1820–1824
    • 2.1.3 1825–1829
    • 2.1.4 1830–1834
    • 2.1.5 1835–1839
    • 2.1.6 1840–1845
  • 2.2 Χορωδιακά
  • 2.3 Ορχηστρικά
  • 2.4 Κοντσέρτα
  • 2.5 Μουσική δωματίου
  • 2.6 Έργα για πιάνο
• 3 Πηγές

Ο Νικολό Παγκανίνι (Nicolò ή Niccolò Paganini, Γένοβα, 27 Οκτωβρίου 1782 - Νίκαια, 27 Μαΐου 1840) ήταν διάσημος Ιταλός βιολιστής, κιθαρίστας και συνθέτης. Υπήρξε ένας από τους διασημότερος βιρτουόζους του βιολιού, ο οποίος ξεχώρισε για την τεχνική και τη δεξιοτεχνία του, ασκώντας επίδραση σε άλλους συνθέτες του ρομαντισμού, όπως ο Φραντς Λιστ, ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αναγνώριση της σπουδαιότητας του στοιχείου της δεξιοτεχνίας. Οι συνθέσεις του περιέχουν κυρίως έργα για βιολί και ορχήστρα και μουσικής δωματίου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν τα Εικοσιτέσσερα Καπρίτσια, που χαρακτηρίζονται από δυσκολίες που κατέπληξαν. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Παγκανίνι γνώρισε το θαυμασμό αλλά και τη συκοφαντία, που οφειλόταν κυρίως σε φθόνο και στον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Οι εξαιρετικές ικανότητες του στο βιολί, η εντυπωσιακή δεξιοτεχνία και τεχνική του έλαβαν μυθικές διαστάσεις. Από το 1810 μέχρι το 1828 πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες σε πόλεις της Ευρώπης, αποτελώντας έναν από τους πρώτους μουσικούς που το επιχείρησε.

Ο Τζάκομο Πουτσίνι (Giacomo Antonio Domenico Michele Secondo Maria Puccini, 22 Δεκεμβρίου 1858 - 29 Νοεμβρίου 1924), συχνά λανθασμένα και Τζιάκομο Πουτσίνι, ήταν Ιταλός συνθέτης. Γεννήθηκε στην Ιταλία το 1858 και πέθανε στο Βέλγιο το 1924 από καρκίνο στον λάρυγγα. Μη μπορώντας να μιλήσει το τελευταίο διάστημα επικοινωνούσε με γραπτά μηνύματα. Το τελευταίο του ήταν προς την σύζυγό του Ελβίρα: "Elvira, povera donna, finito" (Ελβίρα, καημένη γυναίκα, όλα τέλειωσαν). Ήταν συνθέτης όπερας, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του ιταλικού βερισμού. Καταγόταν από οικογένεια μουσικών. Σπούδασε σύνθεση και εκκλησιαστικό όργανο, πρώτα στη γενέτειρα του, Λούκα και μετά στο Μιλάνο. Το 1893, είχε την πρώτη του επιτυχία με την Όπερα «Τόσκα» (1900), την «Μαντάμα Μπατερφλάι» και την «Τουραντό», την οποία άφησε ημιτελή και την συμπλήρωσε ο Φράνκο Αλφάνο. Δύο χρόνια μετά τον θάνατό του η όπερα ανέβηκε στην Σκάλα του Μιλάνου με μαέστρο τον φίλο του Αρτούρο Τοσκανίνι. Ο Τοσκανίνι αποφάσισε να διακόψει την παράσταση στο σημείο όπου είχε δουλευτεί από τον Πουτσίνι. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, διέκοψε το έργο, γύρισε στο κοινό και είπε "Σε αυτό το σημείο τελειώνει το έργο αφού πεθαίνει ο συνθέτης. Δυστυχώς, ο θάνατος υπερβαίνει την τέχνη". Ο Πουτσίνι έγραψε επίσης μια λειτουργία, έργα μουσικής δωματίου κ.α. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από εξαιρετική ενορχήστρωση, άμεσο λυρισμό και κυριαρχεί σε αυτά δραματική ατμόσφαιρα. Είναι από τα πιο δημοφιλή στο χώρο της όπερας.